این روز ها یک قله آتش فشان در قلبم فوران کرده و این گدازه ها همینطور توی همه وجودم سرازیر است و می سوزاند.مثل حرم شبهای عشق.شبهای ماه رمصان.
یک پناهگاه می خواهم اما کی به یک آتش فشان پناه می دهند و چه کسی؟
رودی روان مثل آرام رحمت الهی با ورود بزرگ مردی فقط می تواند آراممکند.وشاید آن بزرگ کسی باشد مهدی نام.
خدایا سخت غم آور شده این حیات.آیا ما هنوز استعداد ورودش را نیافته ایم؟
بفرستدش تا دروغ ها از حقایق آشکار شود.
خواهش می کنم بفرستدش.
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » مریم سادات ( شنبه 86/6/3 :: ساعت 12:33 عصر )
مگر انسانها چه می خواهند؟
روپوش آبی
خدایا...خواهش می کنم
می توانم
>> بازدید امروز: 0
>> بازدید دیروز: 3
>> مجموع بازدیدها: 5821
» درباره من
» لوگوی وبلاگ
» لینک دوستان
» صفحات اختصاصی
» طراح قالب
مریم سادات
در باره خودم حرف گفتنی ای ندارم مگر بندگی خداوند .اگر او مرا به بندگی بپذیرد و دوستیش را به من عطا کند شاد خواهم بود و شا دیم را به همه خواهم بخشید.
در باره خودم حرف گفتنی ای ندارم مگر بندگی خداوند .اگر او مرا به بندگی بپذیرد و دوستیش را به من عطا کند شاد خواهم بود و شا دیم را به همه خواهم بخشید.
» لوگوی وبلاگ
» لینک دوستان
» صفحات اختصاصی
» طراح قالب