این روز ها یک قله آتش فشان در قلبم فوران کرده و این گدازه ها همینطور توی همه وجودم سرازیر است و می سوزاند.مثل حرم شبهای عشق.شبهای ماه رمصان.
یک پناهگاه می خواهم اما کی به یک آتش فشان پناه می دهند و چه کسی؟
رودی روان مثل آرام رحمت الهی با ورود بزرگ مردی فقط می تواند آراممکند.وشاید آن بزرگ کسی باشد مهدی نام.
خدایا سخت غم آور شده این حیات.آیا ما هنوز استعداد ورودش را نیافته ایم؟
بفرستدش تا دروغ ها از حقایق آشکار شود.
خواهش می کنم بفرستدش.
